YUNUS EMRE BUGDAY KISSASI

Millet kıtlık içinde idi. Yûnus Emre'nin köyünde toplanıp, buğday getirmek için, Yûnus Emre'yi seçtiler. Hacı Bektaş-ı Veli Hz.'ne gönderdiler. Yûnus Emre, Hacı Bektaş-ı Veli Hz.'ne geldi:

– Çocuklarım aç kaldı. Buğday götürmek için geldim, dedi.

Hacı Bektaş-ı Veli Hz.; Yûnus Emre'ye: – Ne istiyorsun?

Yûnus Emre – Buğday istiyorum. Hünkarım

Hacı Bektaş-ı Veli Hz.: – Himmet mi istersin, buğday mı?  

Yûnus Emre: – Çocuklar aç, himmet karın doyurmaz. Ben, buğday istiyorum.

Hacı Bektaş-ı Veli Hz. yine sordu: : Himmet iki katına çıktı. Himmet mi istersin buğday mı?

Yûnus Emre: – Himmet karın doyurmaz, çocuklar  aç, buğday istiyorum, diyince

Hacı Bektaş-ı Veli Hz., müridlere: – Bunun kağnısının götüreceği kadar buğday yükleyin, dedi. Yûnus Emre, kağnıyı köyden dışarı çıkartınca pişman oldu. Geri geldi:
– Yunus Emre : Ben, buğday istemiyorum. Himmet istiyorum, Pişman Oldum Affedin dedi.

Hacı Bektaş-ı Veli Hz.: – Onun zamanı geçti, dedi. Yûnus Emre Hz. köyüne buğdayı götürdü, köylüye ve çocuklarına da verdi, tekrar Hacı Bektaş-ı Veli Hz.nin yanına geldi:

Yunus Emre – İzin verirseniz Ben mürid olarak burda kalmak isterim dedi.

Hacı Bektaş-ı Veli Hz.: – Senin bu dergâhtan nasibin kalktı. Seni Taptuk Emre'ye havâle ettim. Oraya git, himmetin kıymetini öğren. Burada hiç çalışmadan iki katını alacaktın. Hak et ondan sonra al, dedi. Yûnus Emre, Taptuk Emre'nin tekkesine gitti. On sekiz sene, sırtıyla odun çekti. Dövüldü, sövüldü, kovuldu. Ayağından sürükleyip dışarı attılar. En sonunda himmete kavuştu. 

Himmet, üfürülünce ya da nazar edilince bedavadan kalbe dolan ilim değildir. Himmet, şeriat ilmi tamamlandıktan sonra, bir insan-ı kâmilin tekkesinde uzun yıllar tasavvuf ilimlerini tahsil etmekle elde edilen bilgidir. Yunus bu işin uzun yıllar alacağını bildiği için, ”Bana himmet lazım değil ,buğday lazım” der.Kağnısını buğdayla doldururlar ve döner.